Ψυχολογία της Υγείας

Θεματικές Ενότητες

11. Το σύνδρομο της επαγγελματικής κόπωσης (burnout) στους επαγγελματίες υγείας

Η έννοια της επαγγελματικής κόπωσης (burnout). Ενδείξεις - συμπτώματα του συνδρόμου. Στάδια ανάπτυξης. Παράγοντες εμφάνισης. Μέτρα πρόληψης και αντιμετώπισης.

Λέξεις Κλειδιά: Επαγγελματική κόπωση, επιβαρυντικοί παράγοντες, μέτρα πρόληψης

Δείτε την βιντεοσκόπηση εδώ
ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ. ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΚΟΠΩΣΗ
Μάθημα 11ο: Το σύνδρομο της επαγγελματικής κόπωσης (burnout) στους επαγγελματίες υγείας
Μάθημα 11ο: Το σύνδρομο της επαγγελματικής κόπωσης (burnout) στους επαγγελματίες υγείας

Άσκηση: Στις παρακάτω περιπτώσεις αναζητήστε τις ενδείξεις - συμπτώματα της επαγγελματικής κόπωσης, καθώς και τους πιθανούς παράγοντες που συνέβαλαν στην εμφάνισή της.

Περίπτωση 1η: Η Άννα είναι μια έμπειρη γιατρός σε μεγάλο διαγνωστικό κέντρο, που εργάστηκε σκληρά, ενώ ταυτόχρονα μεγάλωσε μόνη το γιο της και διατηρούσε έντονη κοινωνική ζωή. Πρόσφατα, άρχισε να αισθάνεται εξαντλημένη, ενώ, όταν βρισκόταν στο χώρο εργασίας αισθανόταν οτι  δεν μπορεί να ανταποκριθεί στον όγκο της δουλειάς. Οι συνεργάτες της την έβλεπαν μόνιμα θυμωμένη, ενώ μιλούσε άσχημα ακόμη και σε ασθενείς.  Επιπλέον, άρχισε να υποφέρει από πονοκεφάλους έντασης, έντονη ανησυχία και δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Πεπεισμένη ότι πάσχει από κατάθλιψη,  άρχισε να παίρνει αντικαταθλιπτικά. Όταν ο ψυχίατρος του κέντρου την εξέτασε, του ανέφερε πως αισθάνεται μεγάλη απογοήτευση γιατί παρά τη σκληρή δουλειά,  δεν έλαβε την αναγνώριση  και την επαγγελματική εξέλιξη που προσδοκούσε. Ένιωθε ότι απέτυχε.

 

Περίπτωση 2η:  Η Κατερίνα είναι 42 ετών, νοσηλεύτρια. Ξεκίνησε αυτή τη δουλειά στο τέλος της δεκαετίας του ενενήντα, με μεγάλο ενθουσιασμό. Για πολλά χρόνια δούλευε κυρίως νυχτερινή βάρδια για να μπορεί την ημέρα να φροντίζει τα δυο παιδιά της, μιας και η δουλειά του συζύγου ήταν πρωινή. Η προϊσταμένη της είναι  πολύ αυστηρή και κάθε φορά την επιφορτίζει και με αρμοδιότητες που δεν είναι δικές της. Τους τελευταίους μήνες νιώθει τον εαυτό της  να μην μπορεί να συγκεντρωθεί σε τίποτα και να αποστασιοποιείται τόσο από τους ασθενείς όσο και από τους συναδέλφους. Κάνει  τη δουλειά της, χωρίς να ανοίγει συζητήσεις με κανένα. Κάθε πρωί σκέφτεται  πώς θα καταφέρει να κυλήσει το 8ωρο χωρίς να κάνει κάποιο λάθος και χωρίς να προκαλέσει την αντίδραση της προϊσταμένης της.  Άρχισε να αποφεύγει φίλους και συγγενείς, να μένει στο σπίτι τα Σαββατοκύριακα, να είναι κακόκεφη, λιγομίλητη, απρόσεκτη  και να κοιμάται ελάχιστα. Σκέφτεται να παραιτηθεί, αλλά η οικονομική της κατάσταση δεν της το επιτρέπει.